پروپیلن چیست؟ و انواع پیکربندی های آن
پروپیلن چیست؟ از جمله پر مصرف ترین مواد مورد استفاده در صنایع مختلف پروپیلن می باشد. نام این محصول pp است و فرمول شیمیایی آن –CH2-CH(CH3)n– می باشد.
پلی پروپیلن (PP) یک “پلیمر افزودنی” ترموپلاستیک است که از ترکیب مونومرهای پروپیلن ساخته شده است. در کاربردهای مختلفی از جمله بسته بندی محصولات مصرفی، قطعات پلاستیکی برای صنایع مختلف از جمله صنعت خودروسازی، دستگاه های خاص مانند لولاهای زنده و منسوجات استفاده می شود.
پلی پروپیلن اولین بار در سال ۱۹۵۱ توسط یک جفت دانشمند نفت فیلیپس به نام های پل هوگان و رابرت بنکس و بعدها توسط دانشمندان ایتالیایی و آلمانی ناتا و رن پلیمریزه شد. این محصول بسیار سریع برجسته شد، زیرا تولید تجاری تقریباً سه سال پس از اولین پلیمریزاسیون شیمیدان ایتالیایی، پروفسور جولیو ناتا، آغاز شد.
ناتا اولین رزین پلی پروپیلن را در سال ۱۹۵۴ در اسپانیا به کمال رساند و توانایی پلی پروپیلن برای کریستال شدن هیجان زیادی ایجاد کرد. در سال ۱۹۵۷، محبوبیت آن افزایش یافت و تولید تجاری گسترده در سراسر اروپا آغاز شد. امروزه یکی از رایج ترین پلاستیک های تولید شده در جهان است.
پروپیلن در چه مواردی استفاده می گردد؟
عمده مصرف کنندگان نهایی پلی پروپیلن، صنعت بسته بندی است که حدود ۳۰ درصد از کل را مصرف می کند و به دنبال آن تولید برق و تجهیزات است که هر کدام حدود ۱۳ درصد مصرف می کنند. لوازم خانگی و صنایع خودرو هر کدام ۱۰ درصد مصرف می کنند و مصالح ساختمانی با ۵ درصد بازار در رتبه ی بعدی قرار دارند.
پلی پروپیلن دارای سطح نسبتاً لغزنده ای است که می تواند آن را جایگزینی برای پلاستیک هایی مانند استال (POM) در کاربردهایی با اصطکاک کم مانند چرخ دنده ها یا استفاده به عنوان نقطه تماس مبلمان کند.
اگرچه پلی پروپیلن در سطح مولکولی لغزنده است، اما دارای ضریب اصطکاک نسبتاً بالایی است. به همین دلیل است که به جای آن از استال، نایلون یا PTFE استفاده می شود. پلی پروپیلن همچنین دارای چگالی کم نسبت به سایر پلاستیک های رایج است که به معنای کاهش وزن برای تولید کنندگان وتوزیع کنندگان قطعات پلی پروپیلن قالب گیری تزریقی است.
این ویژگی باعث می شود از این ماده در موارد مختلفی مانند بشقاب های قابل شستشو در ماشین ظرفشویی، سینی ها، فنجان ها و غیره، ظروف حمل و نقل مات و بسیاری از اسباب بازی ها استفاده شود.
ویژگی های پلی پروپیلن:
برخی از مهمترین خواص پلی پروپیلن عبارتند از:
مقاومت شیمیایی:
بازها و اسیدهای رقیق شده به آسانی با پلی پروپیلن واکنش نشان نمی دهند، که آن را برای ظروف چنین مایعاتی مانند مواد تمیز کننده، محصولات کمک های اولیه و غیره انتخاب خوبی می کند.
الاستیسیته و چقرمگی:
پلی پروپیلن در محدوده خاصی از انحراف با خاصیت ارتجاعی عمل می کند (مانند همه مواد)، همچنین تغییر شکل پلاستیک را در مراحل اولیه تغییر شکل تجربه می کند، بنابراین به طور کلی یک ماده “سخت” در نظر گرفته می شود. چقرمگی یک اصطلاح مهندسی است که به عنوان توانایی یک ماده برای تغییر شکل (به صورت پلاستیکی، نه الاستیک) بدون شکستن تعریف می شود.
مقاومت در برابر خستگی:
پلی پروپیلن پس از پیچش، خم شدن و یا خمش زیاد شکل خود را حفظ می کند. این خاصیت به ویژه برای ساخت لولاهای زنده ارزشمند است.
عایق:
پلی پروپیلن مقاومت بسیار بالایی در برابر الکتریسیته دارد و برای قطعات الکترونیکی بسیار مفید است.
قابلیت انتقال:
اگرچه پلی پروپیلن را می توان شفاف ساخت، اما معمولاً به رنگ طبیعی مات تولید می شود. پلی پروپیلن را می توان برای کاربردهایی استفاده کرد که در آنها مقدار انتقال نور مهم است یا در جایی که زیبایی اهمیت دارد. اگر انتقال پذیری بالا مورد نظر است، پلاستیک هایی مانند اکریلیک یا پلی کربنات انتخاب های بهتری هستند.
چرا اغلب از پلی پروپیلن استفاده می شود؟
پلی پروپیلن هم در مصارف خانگی و هم در صنعتی کاربرد دارد. خواص منحصر به فرد و توانایی آن برای انطباق با تکنیک های مختلف ساخت، آن را به عنوان یک ماده ارزشمند برای طیف گسترده ای از کاربرد ها متمایز می کند.
توانایی منحصر به فرد پلی پروپیلن برای تولید از طریق روش های مختلف و کاربردهای مختلف باعث شد که به زودی بسیاری از مواد جایگزین قدیمی، به ویژه در صنایع بسته بندی، الیاف و قالب گیری تزریقی را به چالش بکشد. رشد آن در طول سال ها ادامه داشته است و همچنان یک بازیگر اصلی در صنعت پلاستیک در سراسر جهان است.
انواع مختلف پلی پروپیلن چیست؟
دو نوع اصلی پلی پروپیلن موجود است: همو پلیمرها و کوپلیمرها. کوپلیمرها به کوپلیمرهای بلوکی و کوپلیمرهای تصادفی تقسیم می شوند.
هر دسته بهتر از سایرین با برنامه های خاصی مطابقت دارد. پلی پروپیلن اغلب به عنوان “فولاد” صنعت پلاستیک نامیده می شود، زیرا به روش های مختلفی می توان آن را تغییر داد یا سفارشی کرد تا به بهترین نحو در خدمت یک هدف خاص باشد.
این امر معمولاً با وارد کردن مواد افزودنی خاص به آن یا با ساخت آن به روشی بسیار خاص به دست می آید. این سازگاری یک ویژگی حیاتی است.
پلی پروپیلن هموپلیمر:
یک گرید همه منظوره است. شما می توانید این را مانند حالت پیش فرض مواد پلی پروپیلن در نظر بگیرید. پلی پروپیلن کوپلیمر بلوکی دارای واحدهای مونومری است که به صورت بلوک مرتب شده اند و حاوی بین ۵ تا ۱۵ درصد اتیلن است.
اتیلن خواص خاصی مانند مقاومت در برابر ضربه را بهبود می بخشد در حالی که سایر مواد افزودنی خواص دیگر را افزایش می دهند.
پلی پروپیلن کوپلیمر تصادفی بر خلاف پلی پروپیلن کوپلیمر بلوکی دارای واحدهای مونومری است که در الگوهای نامنظم یا تصادفی در امتداد مولکول پلی پروپیلن مرتب شده اند.
آنها معمولاً با بین ۱٪ تا ۷٪ اتیلن ترکیب می شوند و برای کاربردهایی انتخاب می شوند که در آن محصول انعطاف پذیرتر و شفاف تر مورد نظر است.
منبع: google search
