فرض نمایید مخلوطی از ۶ پلاستیک مختلف LDPE, HDPE, PP, PET, PVC,PS بصورت آسیاب شده وجود دارد می خواهیم با استفاده از روشی جداسازی نماییم: یکی از روشهایی که برای این منظور پیشنهاد می گردد, جداسازی بر اساس حلال انتخابی است. برای این منظور ابتدا تست حلالیت انجام می شود . به این ترتیب که چند حلال انتخاب می گردد برای تک تک این پلاستیکها بصورت مجزا , مقدار مشخصی از یکنوع پلاستیک در دمای مشخص در حلال مورد نظر حل می گردد. دو عامل در این روش بسیار مهم است که عبارتند از انتخاب درست حلال و کنترل دما. در واقع مفهومی که در پی این روش حلال انتخابی وجود دارد اختلاف ترمودینامیکی بین پلاستیک هایی است که قصد جداسازی آنها راداریم. در حقیقت فرایند حل شش پلیمر اصلی LDPE, HDPE, PP, PET, PVC,PS در دماهای مختلف انجام می گردد و با استفاده از همین اختلاف دمای حل شدن جداسازی انجام می گردد. چهار عدد از این پلیمرها می توانند با بکاربردن فقط یک حلال در ۴ دمای مختلف جدا شوند. درحالیکه پت و پی وی سی نیاز به یک مخلوط حلال دارند.
مزایای حلال انتخابی برای جداسازی مخلوط پرک های آسیابی مختلف :
می توان پلاستیکها را تک تک از مخلوط چندتایی جدا کند.
آلودگی هایی از نوع باقی مانده مواد غذایی و جرم نمی تواند در این روش باعث نگرانی گردد.
این روش می تواند پلیمرهای نزدیک به هم مانند ABS و پلی استایرن و نایلون ۶۶ و ۶ را نیز جدا کند.
پلاستیکهایی که بصورت شیمیایی بازیافت می گردند و تقریبا معادل نوع پتروشیمی آنها هستند.
این روش می تواند برای پلاستیکهایی که چسب و رنگ دارند مناسب باشد در حالیکه در روش مکانیکی این مواد باعث ایجاد مزاحمت می گردند.
پرکننده ها و رنگ دانه ها می توانند بوسیله مرحله فیلتراسیون جدا شوند و این باعث افزایش قیمت مواد حاصل از این روش می گردد.
این فرایند باعث تقویت مراحل چندگانه ای می شود که خصوصیات فرایندهای بازیافت مکانیکی تک مرحله را دارد .
ابتداء مخلوط حلالها به مخزن حاوی این شش پلاستیک افزوده می گردد PS فورا حل می شود پس از مدت کوتاه محلول PS از میان یک غربال درشت عبور داده می شود تا باقی مانده پلاستیکهای حل نشده جدا گردد. سپس یک بچ داغتر از زایلن یعنی حلال داغتر به آن اضافه می گرد.در دمای ۷۵ سانتی گرادLLDPE,LDPE حل می شوند.مجددا فیلتراسیون انجام می شود و حلال با دمای بیشتر به آن افزوده می گردد.در نهایت همچنانکه دما به ۱۲۰ نزدیک می شودHDPE حل می شود و به دنبال آن PP.یک مخلوط از زایلن و سیکلو هگزانون به عنوان حلال استفاده می شود زمانیکه PET,PVCبا هم حضور دارند.در این مخلوط PVCدر یک دمای پایین تر از PET حل می گردد.
اگرچه در این فرایند حلال زیادی استفاده می شود اما آنها مرتبا" در طول عملیات بازیافت می گردند.پلیمرها بطور مجزا از محلول با غلظت ۵-۱۰%بازیافت می گردند.این محلولها در فشار بالا به درون یک مبدل حرارتی زمانیکه دما تا ۲۵۰- ۲۸۰ بالا می رود پمپ می شوند و انتقال به درون یک مخزن غیر فرار انجام می شوند.این امر موجب می شود که اکثر حلالها تبخیر گردند.در این نقطه مخلوط پلیمر تقریبا ۸۵% جامد است.این مخلوط به یک مخزن برای دوباره بدست آوردن حلال ها و مونومرهای باقی مانده پمپ می شود. با گذشت زمان بسیاری از الیگومرها که از فرایند حلالیت در حلال بوجود آمده بودند از پلیمرها جدا می شوند.در این روش حتی افزودنی ها در پلیمر نظیر آنتی اکسیدانها بوسیله حلال جدا می شوند برای استفاده مجدد از پلیمرها می بایست پایدار کننده به آنها افزود.
محدودیت مشخص این روش محیط زیست و فاکتورهای امنیتی است که به دلیل مصرف بالای حلال است.به علاوه حلال باقی مانده نیاز به بازبینی مجدد دارد. آی از این روش برای مخلوط های دوتای از این روش برای مخلوط دوتایی نیز می توان استفاده کرد.روش دیگر برای جداسازی دو پلیمر با ظاهر مشابه مانند PS,PP با حلال این است که برای جدا کردن دو پلیمر یکی از آندو را در حلالی حل می کنند سپس محلول را خارج نموده و با افزودن یک ضد حلال به محلول پلیمر حل شده در آن رسوب می کند و به این روش دو پلیمر از هم جدا می گردند.حلالها را می توان خالص سازی و مجددا استفاده نمود.
این روش جداسازی مخلوط پرک های آسیابی برای زمانی که بصورت لمینیت می باشد مثلا PVC-AL و PVC-ABS کارایی بسزایی دارد. جداسازی آلومیینوم از پرک , های ایمپکت نیز از روش حلالیت استفاده می گردد.
نکته مهم در مورد این روش جداسازی مخلوط پرک های آسیابی مختلف این است که برای ترموپلاست ها قابل اجراء است نه ترموست ها. زیرا ترموپلاست ها دارای حلال می باشند. یکی از روشهای حلالیت که برای فعالان بازیافت برای تشخیص های ایمپکت HIPS ازABS بکار می برند : استفاده از بنزین است که های ایمپکت را چسبناک می نماید ولی برای ای.بی اس تغییری ایجاد نمی کند.
